Opaalkust Frankrijk #2 Museum van de Atlantikwall - Batterij Todt

Nadat wij de kliffen van Dover achter ons hadden gelaten, zijn wij de D940 blijven volgen, wij zouden wel zien wat het ons bracht. Toen wij op een gegeven moment een bunker zagen besloten om daar naar toe te rijden en te gaan bezichtigen. Na een stukje door de velden gewandeld te hebben, bleek dit niet de juiste route te zijn. Toen wij 180° draaide bleek er iets verder nog een bunker te staan, wij daar naar toe gewandeld. Bij aankomst bij de bunker bleek het over een museum van de Atlantikwall te gaan. Geschiedenis over de wereldoorlogen heeft ons altijd al geprikkeld, dus was het snel beslist om daar binnen te gaan. Het museum is goed en mooi opgebouwd, ook al gaat het hier over de bezetter van de tweede wereldoorlog. Een aanrader mocht je in de buurt zijn. Na het bezoek van het museum, toch naar die andere bunker gewandeld. Maar hier kon je niet naar binnen, ons bezoekje werd door de plaatselijke gendarme afgrond met een paspoortcontrole. Blijkbaar was dat privé terrein, maar ze bleven vriendelijk en mochten zonder verdere gevolgen terug wandelen. Er wachtte ons toen nog een ritje van een 260km, in de Panne gestopt voor de innerlijke mens, weer was er heel wat anders dan aan de Opaalkust. Wij vreesde voor files, maar al bij al nog vlot thuis geraakt. Wat getallen van onze zondaguitstap, 640km op de teller van de auto en 12 km op de stappenteller. Maar het was de moeite en het waard. 

   

Opaalkust Frankrijk #1 Pointe aux Oies Wimereux

De weersvoorspellingen beloofde geen denderend weer afgelopen zondag, na een beetje onderzoek, bleek de kuststreek over de beste kaarten te beschikken. Omdat wij geen fan zijn van onze betonnen Belgische kust, besloten om de grens met Frankrijk over te steken. Met Boulonge-sur-Mer als richtpunt moesten wij toch de zon tegenkomen. En bij onze eerste stop was die zon van de partij, Pointe aux Oies in Wimereux. Het is een prachtig stukje natuurstrand. Ruwe kliffen, duinen zoals ze moeten zijn en her en der een dorpje of stadje tussen geplakt. Na wat foto's en een wandeling in het gebied afgezakt naar het dorpje Wimereux. Een dorpje dat als je in de buurt bent zeker eens moet bezoeken. Via de boulevard wandel je langs de Belle-epoque huisjes, via het strand en de duinen kan je dan nog naar een in de rotsen gebouwde bunker wandelen. Terug in het dorpje, besloten om een terrasje te doen. In Frankrijk kom je dus geen terras op zonder Covidsafe pas, maar wij zijn beide gevaccineerd. Na het terrasje besloten om de kustlijn te volgen richting Calais. Toen wij opnieuw het Pointe aux Oies passeerde zagen wij iets dat wij daarvoor niet gezien hadden. Parking terug opgedraaid en bleek dat wij nu met het mooie weer de witte krijtkusten van Dover in Engeland konden zien. Toch even van dit landschap genoten. Wij waren het er toen al over eens, wij hebben er 280km voor moeten rijden, maar het was de moeite waard.