Nadat wij de kliffen van Dover achter ons hadden gelaten, zijn wij de D940 blijven volgen, wij zouden wel zien wat het ons bracht. Toen wij op een gegeven moment een bunker zagen besloten om daar naar toe te rijden en te gaan bezichtigen. Na een stukje door de velden gewandeld te hebben, bleek dit niet de juiste route te zijn. Toen wij 180° draaide bleek er iets verder nog een bunker te staan, wij daar naar toe gewandeld. Bij aankomst bij de bunker bleek het over een museum van de Atlantikwall te gaan. Geschiedenis over de wereldoorlogen heeft ons altijd al geprikkeld, dus was het snel beslist om daar binnen te gaan. Het museum is goed en mooi opgebouwd, ook al gaat het hier over de bezetter van de tweede wereldoorlog. Een aanrader mocht je in de buurt zijn. Na het bezoek van het museum, toch naar die andere bunker gewandeld. Maar hier kon je niet naar binnen, ons bezoekje werd door de plaatselijke gendarme afgrond met een paspoortcontrole. Blijkbaar was dat privé terrein, maar ze bleven vriendelijk en mochten zonder verdere gevolgen terug wandelen. Er wachtte ons toen nog een ritje van een 260km, in de Panne gestopt voor de innerlijke mens, weer was er heel wat anders dan aan de Opaalkust. Wij vreesde voor files, maar al bij al nog vlot thuis geraakt. Wat getallen van onze zondaguitstap, 640km op de teller van de auto en 12 km op de stappenteller. Maar het was de moeite en het waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten